Innerlijk kind werk

Als kind wil je in eerste instantie liefde, aandacht en voeding van je ouders. Om dit te krijgen ga je al van jongs af aan strategieën ontwikkelen. De meeste ouders doen erg hun best, maar kunnen (vaak vanuit hun eigen beperkte optiek) niet altijd aan deze wensen van een kind voldoen.
In de peuter leeftijd wil een kind op eigen houtje de wereld onderzoeken, met de wetenschap dat papa of mama op veilige afstand aanwezig is. Het kind wil zelf tegen grenzen aanlopen, maar de ouders moeten het kind dan soms tegen zichzelf in bescherming nemen. Je laat bijvoorbeeld een kind niet van de trap vallen. De ouders bepalen dan een grens. De meeste ouders brengen op die manier veel regels, maar ook normen aan. Deze worden door een kind niet altijd als prettig ervaren. Elk kind vindt zijn eigen manier om zo weinig mogelijk gekwetst te worden door de ouders en zoveel mogelijk liefde en aandacht te krijgen. De een ontdekt dat hij of zij waardering krijgt door zich stil te houden en de ander ontdekt dat hij of zij alleen aandacht (vaak negatief) krijgt door te gaan schreeuwen. Weer een ander zal om aandacht te krijgen lief zijn en nooit boos worden. Er zijn vele mogelijkheden! Je ontwikkelt op deze manier je eigen overlevingsstrategie. Deze strategieën hebben jou gemaakt tot wie je nu bent. Het deel in jou dat je dagelijkse leven nog steeds aanstuurt noemen we nu het innerlijke kind. Dit kind in jezelf kan allerlei verschillende emoties voelen, zowel blijde als verdrietige, boze en angstige. Door aandacht te gaan geven aan je innerlijke kind kun je leren zien wat je echte diepere verlangens zijn en waar je gekwetst bent. Door hier meer en meer naar te luisteren en aandacht aan te geven zal je steeds minder dat gekwetste deel in jezelf tegenkomen en de pijn kunnen verwerken die hier aan verbonden is.
(zie ook primal)